Kawa i refleksja

Filmy religijne to wciąż mniej znana i dopiero raczkująca dziedzina w przemyśle filmowym. Charakteryzuje je zwykle niski budżet, sztywna oprawa i angaż mniej znanych aktorów. Nie zawsze jest to minusem. Dzielą się takie filmy właściwie na dwie kategorie – takie, których kompletnie nie da się oglądać (np. Cristiada ) i takie, które na długo zapadają w pamięć, a nawet są na swój sposób arcydziełami. W skrócie – w tym gatunku nigdy nie ma nic pośrodku – albo film jest totalnie beznadziejny albo dobry. Recenzowanie ich z reguły nie należy do rzeczy prostych - zawsze bowiem trzeba odłożyć na bok przekonania, światopogląd i stosunek do religii – jakiekolwiek by nie były, a skupić się przede wszystkim na jakości i wykonaniu. Inaczej recenzja będzie nierzetelna. Zazwyczaj wykonanie to jest po prostu słabe i wtedy nie ma problemu, ale w tym przypadku tak nie będzie. Będzie trudniej. Muszę wam powiedzieć, że byłem bardzo zaskoczony jaki ten film okazał się znośny, a nawet… dob

Miałem krótką przerwę od pisania na blogu, więc zaczynamy mocnym uderzeniem! Od recenzji kolejnej części jednej z głośniejszych kinowych serii, która na nowo zdefiniowała pojęcie thrillera i psychopatycznych umysłów.  Dzisiaj nie tylko zrecenzuję film ale i opowiem wam o serii kinowych produkcji i bohaterze, który należy do moich ulubionych fikcyjnych postaci. Oto bowiem powrócił John Kramer, czyli Jigsaw, po polsku Pan Zagadka. Miałem spore obawy, jak uda się jego najnowsza wizyta w kinach, tym bardziej, że poprzednie części bardzo pogmatwały fabułę i wysoko ustawiły poprzeczkę. Fabuła i motywacja tego psychopaty różnią się od tego co znamy z horrorów i thrillerów psychologicznych. To nie jest jakiś dewiant seksualny czy maniak, który zabija, bo w dzieciństwie został skrzywdzony. Nie wybiera on tez przypadkowych ofiar. Zawsze są to ludzie mający na sumieniu coś poważnego. Jigsaw to mściciel z misją, powołaniem i przesłaniem dla ludzkości. Pogardza on samobójcami, mord