Kawa i refleksja

Zanim zrecenzuję dzisiejszy film, chciałbym poświęcić nieco uwagi osobie, która gra w nim pierwsze skrzypce. Bo to poniekąd ciekawe zjawisko. Ostatnie lata zupełnie nieoczekiwanie zrodziły Nam nową gwiazdę kina akcji. Za sprawą kultowej już trylogii Uprowadzona Irlandczyk Liam Neeson wyrósł na nowego herosa obsadzanego w tak lubianych przeze Mnie widowiskowych filmach pełnych czystej akcji. Jest to nieco dziwne. Że padło akurat na niego! Że właśnie on staje się twarzą sensacji na ekranie kin. Dlaczego tak twierdzę? Bo Liam w niczym nie przypomina gwiazdorów filmów akcji do jakich się przyzwyczailiśmy. Nie ma wyglądu osiłka ani twardziela, nie jest jakoś nadzwyczajnie umięśniony, umie grać (to rzadkość w tego typu filmach), nie zna prywatnie żadnych wschodnich sztuk walki i nie zajmował się wcześniej sportem. Zaczynał od drobnej roli w jednym z filmów kultowej serii o Brudnym Harrym. Miałem tez epizody w nielubianych przeze Mnie Gwiezdnych Wojnach, była też wielka rola w Liście

Saga o Muminkach stanowi w literaturze młodzieżowej i dziecięcej swoisty kamień milowy. Nieśmiertelną legendę, która wychowuje kolejne pokolenia czytelników. Stworzone przez fińsko-szwedzką pisarkę Tove Jansson sympatyczne „trolle” nazywane Muminkami oraz setki innych stworzeń zamieszkujących Dolinę Muminków wciąż zyskują nowych wiernych fanów. Nawet teraz, w czasach zanikania czytelnictwa. Sam od dziecka byłem wielkim fanem tej sagi, zaczytywałem się w niej, czasem też czytał Mi ojciec. Namiętnie oglądałem również animowany serial anime produkcji japońskiej, który przez lata był emitowany w Polsce jako Wieczorynka. Można powiedzieć, że był to pierwszy świat fantasy, który Mnie urzekł. W tym roku do tematu Muminków postanowiono wrócić z okazji Świąt. Twórcy zapraszają Nas do Naszych ulubieńców na Gwiazdkę w filmie Magiczna zima Muminków . Jako, że uwielbiałem to uniwersum, skusiłem się na obejrzenie ów filmu i w tym celu wybrałem się do Centrum Filmowego w Gdyni. M

Dłuższy czas nie publikowałem już na blogu – kiepska pogoda, świąteczne i sylwestrowe szaleństwo, a także fakt, że wydawałem swój pierwszy tom poezji, spowodowały, że nie zaglądam tu tak często.  Ale oto wracam i znów szykuję porcję tekstów, które będą ukazywały się w najbliższych tygodniach. Na początek coś nowego. Tym razem nie będzie bowiem recenzji gier, spektakli, ani filmów, lecz coś zgoła odmiennego. Chciałbym opowiedzieć Wam o pewnym nietypowym zjawisku, które pojawiło się niedawno w Moim mieście, Gdańsku. Otóż wielu ludzi, niezależnie od np. wieku, płci czy statusu społecznego, nie lubi matematyki lub ma z nią poważny problem – złe stopnie, pomyłki w obliczeniach, ogólne zagubienie itp. To specyficzna dziedzina nauki. Trzeba mieć łeb na karku i mocny umysł, żeby pracować nad tymi wszystkimi skomplikowanymi obliczeniami i zagadkami współczesnej matmy. Może więc dlatego ktoś wpadł na pomysł, aby zwykłym ludziom pokazać, że ,matematyka nie jest taka zła, a