Kawa i refleksja

Szykuje się emocjonujący, pełen klasycznego kryminału i napięcia początek lata. Oto na antenę wraca legendarny, kultowy i uwielbiany na całym świecie serial kryminalny – Morderstwa w Midsomer! Oto kanał 13 Ulica rozpoczął od tej niedzieli emisję najnowszego serialu. Muszę przyznać, że sam czekałem na najnowsze odcinki z niecierpliwością, bo chociaż dobrze mówię po angielsku, oglądanie w oryginale to jednak nie to samo co w ojczystym języku, z wyrazistym lektorem, do którego wszyscy przywykliśmy. Łatwiej będzie tez przyjrzeć się fabule, docenić walory i wciągnąć się w intrygę. Morderstwa w Midsomer to fenomen na skalę światową. Wszyscy pokochali to malownicze fikcyjne hrabstwo gdzieś w środkowej Anglii. Oprócz pięknych krajobrazów łąk, jezior i lasów, urokliwych wiosek, eleganckich domków i starych dworów oraz równo przystrzyżonych trawników ziemia ta słynie z brutalnych morderstw, których dopuszczają się jej mieszkańcy – niemal każdy skrywa tu jakąś mroczną tajemnicę, za k

Sumienie jest poważnym problemem, zwłaszcza dla tych, którzy je posiadają… To jedna ze złotych myśli głównego przeciwnika w grze „Ghost Recon: Wildlands”, niejakiego El Sueño . Ścigając go wyruszymy w przepiękną podróż do współczesnej Boliwii i zapewnimy sobie długie godziny znakomitej zabawy. Przyznam szczerze, że byłem pełen obaw, co do tego czy ta gra będzie udana. Już od momentu gdy ją zapowiedzieli, miałem wątpliwości. Miała to być bowiem pozycja oferująca największy w historii gier otwarty świat. Czy Ubisoft sprostał wymaganiom? Zapraszam do lektury recenzji. Znany autor thrillerów politycznych, Tom Clancy, autor między innymi kultowego Szakala (zekranizowanego potem z Richardem Gere w roli głównej), gdy zostawał pisarzem, z pewnością nie spodziewał się, że w przyszłości kojarzony będzie głównie z seriami gier komputerowych, jakie jego nazwiskiem sygnuje firma Ubisoft. Clancy był współautorem scenariusza tylko na początku, od wielu lat nie ma z tym nic wspólnego (zmarł zr

Przerażająca obca forma życia powraca w bardzo kiepskim filmie W życiu jest tak, że większość rzeczy się starzeje i rdzewieje. Pamięć, dusza, ciało – wszystko to kiedyś padnie u każdego z nas. Niestety – dokładnie to samo dotyczy talentu. Nawet ktoś kto jest absolutnym geniuszem i wizjonerem, pewnego dnia jego talent przeminie tak jak zdrowie. Dlaczego o tym mówię? Bo idealnie widać to na przykładzie Ridleya Scotta i jego najnowszego filmu. Jego talent zardzewiał, zanikł, a on sam chyba zgnuśniał. Nie ulega wątpliwości, że Scott jest, a przynajmniej był, w swoim fachu kimś. Gdyby o jakimkolwiek reżyserze powiedzieć że jest mistrzem i geniuszem, to ten z pewnością zasługuje na te tytuły, obok np. Akiry Kurosawy. To przecież człowiek, który dał nam takie dzieła jak „Obcy – 8 pasażer Nostromo”, „Łowca androidów” „Gladiator”, „Helikopter w ogniu” czy „Królestwo niebieskie”. Co więc poszło tym razem nie tak? Prawie wszystko, kochani. Ridley Scott z hukiem spada z piedesta

Z Mojego nicka możecie dowiedzieć się, że jestem bardzo wybrednym czytelnikiem. Trudno znaleźć książkę, która naprawdę Mi się spodoba i wciągnie, ale tak to już bywa, kiedy samemu się pisze. Powinniście więc wiedzieć, że Moja wybredność nie ogranicza się tylko do książek. Jestem wybredny w każdym aspekcie życia. Także w grach komputerowych, których jestem zagorzałym fanem. Aktualnie lubię jednak tylko gry z  otwartymi  światami, akcja i RPG i gram ram tylko w nie. Nie znoszę gier strategicznych, sportowych czy sieciowych. To strata czasu. Prawdziwa gra, to dla Mnie gra dla samotnego gracza. Może dlatego, że lubię samotność, a może bardziej dlatego, że grając najważniejsze są dla Mnie fabuła i świat przedstawiony. A będąc graczem samotnym – łatwiej to poczuć, łatwiej się w to wczuć. Gry komputerowe od dawna nie są już tym, z czym kojarzą się laikom. Ludziom, którzy nigdy nie grali lub nie są z tematem na bieżąco. To nie są już głupawe gierki dla dzieci i dużych chłop

Sztuka teatralna może być piękna i udana na scenie, grana przez aktorów, a nie sprzedawana w księgarniach jako sam tekst! Oto gniot jesieni i bezczelny skok na kasę! Pod koniec września zeszłego roku świat oszalał na punkcie nowej książki spod szyldu „Harry’ego Pottera”. Nosiła ona obiecujący tytuł „Harry Potter i przeklęte dziecko” Miała to być w założeniu kontynuacja losów głównych bohaterów, tym razem jednak 20 lat później, z perspektywy ich dzieci – Albusa Pottera i Scorpiusa Malfoya, którzy zostali najlepszymi przyjaciółmi i towarzyszami przygód (ich ojcowie byli w szkole wrogami). Co ciekawe, nie jest to typowa literatura, ale wydany w formie książkowej tekst sztuki, która została wystawiona w jednym z londyńskich teatrów na West Endzie.  Zdobycie biletu i zobaczenie tej sztuki w teatrze jest jednakże nieosiągalne dla 80% fanów. Raz, że fani sa z całego świata, w różnym wieku i do Londynu niektórym daleko, dwa, że bilety wyprzedane sa już na 3 lata do przodu. T

TVP proponuje nam popołudniową porcję zbrodni, śledztwa i mocnej kawy w nowym kryminale. Czy warto skorzystać z kuszącej propozycji? Nie możemy w tym roku narzekać na brak rodzimych produkcji kryminalnych! Oprócz całego wiosennego nawału zagranicznych produkcji, mamy też do wyboru seriale kryminalne znad Wisły. Próby zrobienia dobrego serialu kryminalnego lub sensacyjnego w Polsce podejmowane są często, niestety z marnym skutkiem. Jako wielkiego fana kryminałów bardzo mnie ten fakt boli, a beznadziejne próby znalezienia czegoś ciekawego na rodzimym podwórku budzą Moje rozbawienie, czasem niesmak. Mimo to próby nie ustają. Tym naszą uwagę chce przyciągnąć ma dla nas TVP. „Komisariat” jest serialem kryminalnym z elementami paradokumentów.  Dzisiaj odbyła się jego premiera i postanowiłem się z wami podzielić opinią i spostrzeżeniami. Fabuła opowiada o losach policjantów z warszawskiej policji kryminalnej, którzy rozwiązywać będą różne zagadki kryminalne, dotyczące najokru

Przepis na udany spacer czyli najpiękniejsze drogi spacerowe Miłośnikiem dalekich spacerów jestem od niepamiętnych czasów. To Mój najlepszy sposób na odpoczynek, refleksję, uporządkowanie myśli, kontemplację, zaczerpnięcie świeżego powietrza i przede wszystkim czystą, niczym nie skrepowaną przyjemność! W całym Trójmieście mam opracowanych, obcykanych i sprawdzonych mnóstwo tras dobrych na długą wycieczkę – nad morzem, w lesie, w parku, a nawet w klimatycznych uliczkach. Równie dużo mam ulubionych miejsc! W dodatku gwarancję pięknych zdjęć. Wspaniały koktajl, nieprawdaż? Niedawno wypróbowałem jednak trasę, której dotąd nie odkryłem, nie dałem jej szansy. I to był błąd, bo chyba okaże się ona najlepszą z nich i uwielbianą przeze Mnie szczególnie. Dzisiaj chcę wam ją przedstawić i gorąco polecić. Każdy zna chyba perłę Trójmiasta, jaką jest Orłowo – prestiżowa dzielnica Gdyni, pięknie położona nad samym morzem, z własnym molem, charakterystycznym klifem, miłą kawiarnią, gdzi

Na to polskie kino wojenne czekało latami! Żołnierze Wyklęci i Polacy także. Długo musieliśmy czekać na udany film o Żołnierzach Wyklętych. Oni sami,  przez lata zapomniani i odrzucani, pochowani w nieznanych miejscach, dopiero niedawno przypomniani i otoczeni czcią – czekali jeszcze dłużej, bo aż od 1944 r. Czy reżyser upamiętnił ich w godny sposób i opowiedział historię, która im się należy? Zapraszam do lektury recenzji. Do tej pory Żołnierze Wyklęci byli wspominani w kinie i telewizji raczej skromnie. Lata komunizmu a później III RP obfitowały w starania o to, by o ludziach tych zapomniano, by ich potępiano, zaklasyfikowano ich jako zwykłych bandytów i zabijaków. Zdarzali się wśród Wyklętych i tacy, ale przecież większa część z nich po prostu walczyła z nowym, sowieckim okupantem, znacznie gorszym od hitlerowskiego. Zważając na to, że PRL i reżim komunistyczny upadły podobno w 1989 r., jest to skandal. Skandal, że tak długo musieli czekać ci, którzy żyli prawem wilka - aż na

Amatorzy klimatycznych spacerów, biegacze, rolkarze i rowerzyści mogą zacierać ręce. Zarówno miejscowi, jak i odwiedzający Nasze miasto.  Na mapie miasta pojawiło się bowiem kolejne miejsce warte odwiedzenia. Rewitalizacji doczekały się właśnie nadmorskie okolice portu na granicy dzielnic Nowy Port i Brzeźno, popularnie zwane „rogatką“ lub „cypelkiem“. Miejsce to – do tej pory rzadko odwiedzane i mało znane – kojarzyło się raczej nieciekawie; a kapsle, niedopałki i szkło rozbitych butelek nie zachęcały do spacerów. Dodatkowo falochron osłaniający nabrzeże portu usypany z żelbetowego gruzu nieładnie dopełniał całości. Jeszcze do niedawna ścieżka prowadząca wzdłuż portowego ogrodzenia kończyła się wysokim metalowym płotem blokującym przejście na nabrzeże. Od niedawna teren ten zmienił się w… promenadę. Dawną ścieżkę  zastąpił deptak, wzdłuż którego ustawiono parkowe latarnie i ławki – wszystkie alejki wygładzono, chaszcze wycięto i teraz miejsce to zaprasza i urzeka pięk

Niezwykła świątynia z klimatem w nieznanej ukrytej części Sopotu Mało kto o nim wie, mało kto go widział. I nie chodzi nawet o sam kościół, o którym dziś napiszę. Chodzi też o miejsce, w którym się on znajduje. Niewielu mieszkańców Gdańska czy Gdyni w ogóle zna tę część Sopotu i niewielu spoza okolicy w niej było. Myśląc o Sopocie, przychodzi nam do głowy głównie Monciak, molo i duża oferta klubowo-dyskotekowa. Z tym kojarzy się nadmorski kurort. Tymczasem Sopot jest znacznie większy i piękniejszy niż myślimy. Dawno już zacząłem zgłębiać jego tajemnice. Pokrótce o samym zakątku, do którego was dziś zabiorę; Górny Sopot to bardzo zielona, pięknie położona i niezbyt gęsto zabudowana dzielnica. Znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie lasu i wzgórz morenowych, które w kilku miejscach praktycznie przeplatają się z zabudowaniami. W okolicy dominują domki jednorodzinne i okazałe wille, z których większość wyrosła lub rozbudowała się w ostatnich 5 latach. Oprócz tego przy lesie st

Z cyklu Skarby Gdańska - ulica Mariacka Wizytówek i symboli Gdańska jest z pewnością bardzo wiele i każdy mógłby wymienić ich przynajmniej kilka. Nasze miasto może poszczycić się w końcu wieloma zabytkami i pięknymi miejscami - Długie Pobrzeże, Żuraw, Kościół Mariacki, Ulica Długa, Katedra Oliwska, Park Oliwski i oczywiście pięknie położone plaże i morze, by wymienić tylko niektóre. Ale mało które miejsce dorówna swoją magią ulicy Mariackiej. Jest to miejsce unikatowe w skali kraju  - cicha i niewielka uliczka zaczaruje urokiem każdego, kto ją odwiedzi. Jest stworzona do spacerów i rozmów o sztuce. Wskazana jako miejsce, gdzie należy szukać inspiracji. W jej architekturę można wpatrywać się godzinami, a jej klimatem - zachłysnąć. Nie ma tutaj sklepów monopolowych, barów ani pubów, których ostatnio przybywa centrum miasta, rujnując jego klimat - na Mariackiej znajdują się wyłącznie biblioteki kulturalne kawiarnie i liczne kramiki z biżuterią, oferujące głównie bursztyn. Poz

"Uciekaj" - największe zaskoczenie tej wiosny dla miłośników kina grozy i nie tylko Nieczęsto zdarza się, by horrory lub thrillery poruszały temat rasizmu. To rzadkość i ewenement, gdy ktoś  zmierzy się z tym tematem w rzemiośle filmowym, już zwłaszcza kiedy film ma straszyć. W dobie wszechobecnej i galopującej poprawności politycznej oraz haseł o tolerancji, temat ten nie jest poruszany chętnie, filmowcy wręcz boją się go jak ognia. Bodaj jedynym głośnym filmem ostatnich lat dotykającym zagadnienia była „Dzielnica Lakeview”. Tym razem jednak ktoś powrócił do niewygodnego tematu - za sprawą najnowszego kinowego horroru – „Uciekaj”. Co ciekawe jednak, rasizm przedstawiony w tym filmie nie polega na niechęci białych do czarnych, lecz czymś odwrotnym – tutaj biali są czarnymi w niebezpieczny sposób zafascynowani, uważają ich za zbiorniki pełne zalet, które trzeba z nich brutalnie wyłowić.. Brzmi karkołomnie, prawda? Czy zatem taki eksperyment z fabułą się udał? Czy war